tag:blogger.com,1999:blog-85673747238326825662024-02-06T23:31:43.593-08:00เรื่องรัก รักl2ed2lovehttp://www.blogger.com/profile/15645383925404678949noreply@blogger.comBlogger7125tag:blogger.com,1999:blog-8567374723832682566.post-54038859257455104062009-08-27T10:56:00.001-07:002009-08-27T10:56:05.886-07:00<div style="font-weight: bold; color: rgb(51, 51, 255);" align="center"><span style="font-size: 130%;"><strong><br /></strong>สูตร การหมุน Rubik แถวที่ 2หลังจากที่เราทำแถวแรกกันได้แล้วนะครับ เราก็มาทำแถวที่สองกันต่อเลย แถวที่สองนี้ทำง่ายหน่อยนะครับ อาศัยความเข้าใจนิดนึงก็ใช้ได้เลย</span></div><span style="color: rgb(51, 51, 255); font-size: 130%;"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5374457287564048898" style="margin: 0px auto 10px; display: block; width: 320px; height: 196px; text-align: center; font-weight: bold;" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/_8N8AN8dxNnA/SpXobY3DugI/AAAAAAAAAH8/D2emFKhA_Nk/s320/1.bmp" border="0" /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5374460005663045042" style="margin: 0px auto 10px; display: block; width: 320px; height: 180px; text-align: center; font-weight: bold;" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/_8N8AN8dxNnA/SpXq5mkW9bI/AAAAAAAAAIE/G_D9synOsjA/s320/2.bmp" border="0" /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5374464232631560786" style="margin: 0px auto 10px; display: block; width: 320px; height: 154px; text-align: center; font-weight: bold;" alt="" src="http://1.bp.blogspot.com/_8N8AN8dxNnA/SpXuvpQL6lI/AAAAAAAAAIM/eJbetjWBBsc/s320/3.bmp" border="0" /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5374470305269320818" style="margin: 0px auto 10px; display: block; width: 301px; height: 320px; text-align: center; font-weight: bold;" alt="" src="http://2.bp.blogspot.com/_8N8AN8dxNnA/SpX0RHl2jHI/AAAAAAAAAIU/S3A6Tmkn2FE/s320/1.bmp" border="0" /><br /><span style="font-weight: bold;">หลังจากทำได้หน้าเดียว (อย่างเป็นระเบียบ) เรียบร้อยแล้ว ให้เราบิดแถวแรกที่เราทำได้ดังนี้ .. (ทางซ้ายหรือขวาก็ได้นะครับ)</span><br /><span style="font-weight: bold;">ให้ได้สีหน้าที่เหลือทั้ง 4 หน้า ที่ไม่ใช่ด้านบน ตรงกับสีที่ถูกต้องอย่างในรูปนะครับ</span><br /><span style="font-weight: bold;">เรา ก็พลิกสีที่เราใช้เป็นหลักในตอนแรก (คือสีเหลือง) ลงไปข้างล่างนะครับ ทีนี้เราก็เล็งสีตรงที่ผมวงเอาไว้ ว่าสีอะไรจะมาใส่ที่ตรงนี้ ในที่นี้สีก็ควรจะเป็นอย่างรูปเล็กที่ผมเอามาให้ดูกันใช่ไหมครับ</span><br /><span style="font-weight: bold;">ให้เรามองหาสีดังกล่าวที่อยู่คู่กัน แล้วพยายามบิดให้ได้อย่างในรูป ซึ่งตรงนี้ต้องเลือกหน่อย เพราะบางทีมันก็หาตำแหน่งนี้ยากซักหน่อย</span><br /><span style="font-weight: bold;">ขั้น แรกเลย ให้เราหันหน้าที่เป็นสีแดงเข้ามาหาตัวเรา และให้ด้านน้ำเงิน ซิ่งมีเม็ดที่เราต้องการอยู่ทางด้านขวา จากนั้นให้บิดด้านบนไปทางขวาหนึ่งครั้ง</span><br /><span style="font-weight: bold;">แล้วก็บิดด้านหน้าทวนเข็มนาฬิกาหนึ่งครั้ง</span><br /><span style="font-weight: bold;">แล้วก็บิดด้านบนกลับมาทางด้านซ้ายหนึ่งครั้ง</span><br /><span style="font-weight: bold;">แล้วเราก็บิดด้านหน้ากลับมาแบบตามเข็มนาฬิกาหนึ่งครั้ง ตรงนี้จะเห็นว่าสีแดงกับสีน้ำเงินที่อยู่ด้านบนเข้าคู่กันแล้วครับ</span><br /><span style="font-weight: bold;">แล้วเราก็ต้องจัดให้มันได้ตำแหน่งเดิม นั่นคือบิดด้านบนไปทางซ้ายหนึ่งครั้ง</span><br /><span style="font-weight: bold;">แล้วก็บิดด้านขวาขึ้นมาข้างบนหนึ่งครั้ง</span><br /><span style="font-weight: bold;">แล้วก็บิดด้านบนไปทางขวาหนึ่งครั้ง</span><br /><span style="font-weight: bold;">ทีนี้เกือบเข้าที่แล้วครับ แล้วก็บิดด้านขวาลงมา</span><br /><span style="font-weight: bold;">ได้แล้วครับ</span><br /><span style="font-weight: bold;">จาก นั้นเราก็ทำจุดที่เหลือให้ครบ ทีนี้มีอยู่สองสามอย่างที่อยากจะบอกครับ คือ1. ถ้าเม็ดที่เราต้องการเนี่ย ไม่อยู่ด้านขวาเหมือนในตัวอย่าง แต่ดันไปอยู่ข้างซ้าย วิธีการบิด ก็เหมือนกันทุกอย่างครับ แต่ ... ให้กลับการทำกัน ซ้ายเป็นขวา ทวนเข็มเป็นตามเข็ม ด้านซ้ายเป็นด้านขวา ด้านขวาเป็นด้านซ้าย แล้วจะเข้าล๊อคเหมือนกันครับ2. ให้สังเกตุเม็ดสีด้านบน เช่น ถ้าเป็นสีขาว ให้เราเลือกเม็ดที่ไม่มีสีขาวเอามาทำ เพราะมันจะลงตัว แต่ถ้ามีสีขาวอยู่ ยังไงมันก็ไม่ลงครับ3. ถ้าสมมุติเหมือนตัวอย่างเลย คือสีแดงและสีน้ำเงิน แต่เม็ดที่ต้องการก็อยู่ตรงนั้นแหละ แต่สลับสีกันระหว่างแดงกับน้ำเงิน ให้เราบิดแบบขั้นตอนนี้ทิ้งไป 1 ชุดครับ สีแดงน้ำเงินที่ต้องการ จะมาอยู่ด้านบน แล้วเราก็ค่อยบิดกลับลงมาให้ถูกตำแหน่ง</span><br /><span style="font-weight: bold;">ขั้น ตอนที่ทำขั้น ที่สองนี้ ไม่เยอะมาก แต่ต้องทำความเข้าใจกับมันนิดนึงครับ ว่าทำไมต้องบิดแบบนี้ ขนาดนี้ ถ้าเข้าใจแล้วจะง่ายเลยครับ จะได้สองแถวได้เร็วมากๆ ครับ</span><br /><span style="font-weight: bold;">ก็เหลือขึ้นตอนที่ 3 นะครับ ... อิอิ </span></span>l2ed2lovehttp://www.blogger.com/profile/15645383925404678949noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8567374723832682566.post-70150572158888504582009-08-27T10:55:00.001-07:002009-08-27T10:55:47.876-07:00<div style="color: rgb(51, 51, 255); font-weight: bold;"><div><span style="font-size: 130%;"><span style="font-family: verdana;">1.บนเมนู เครื่องมือ ในโปรแกรม Word ให้ชี้เมาส์ไปที่ แมโคร และคลิก บันทึกแมโครใหม่ เพื่อแสดงกล่องโต้ตอบ บันทึกแมโคร <img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5372077678950218162" style="margin: 0px auto 10px; display: block; width: 320px; height: 260px; text-align: center;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUTubl8vaY93FfjkR6VgpuB6G6P-RokDSxYVQbvrHuVx_CDYCB9pUaWr-6oIe1tE9d26dVh_WH0TCHr20YdFb7VVbrajlGAdka-PQ4Rbvoczoy-1shfAubsosCTiWHvO2XdnBwUWN2DdNr/s320/%E0%B9%81%E0%B8%A1%E0%B9%82%E0%B8%84%E0%B8%A3.gif" border="0" /></span></span></div><span style="font-size: 130%;"><br /><br /></span><div><span style="font-size: 130%;"><span style="font-family: verdana;">2.ในช่อง ชื่อของแมโคร ให้พิมพ์คำว่า InsertLegalText<br />3.ในช่อง เก็บแมโครไว้ที่ ให้คลิก เอกสารทั้งหมด (Normal.dot) </span></span></div><span style="font-size: 130%;"><br /></span><div><span style="font-size: 130%;"><span style="font-family: verdana;">4.คลิก ตกลง แถบเครื่องมือ การบันทึก จะปรากฏ<br /></span></span></div><span style="font-size: 130%;"><br /><br /></span><div><span style="font-size: 130%;"><span style="font-family: verdana;"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5372078157367817330" style="margin: 0px auto 10px; display: block; width: 57px; height: 46px; text-align: center;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5sijFZ_VrDAirmSc58eedTkwiebZIyD7sMpdlaQXDXcH9gY4qdo1J4lagIN-qaxEJ_sVXfytVHyGHtOGvydYRyaJoJa59NWXJ18n-o4Zu5K4YIWtODvIWSaA4PiTpm-ZESwxvTJ3lLq0K/s320/%E0%B9%81%E0%B8%A1%E0%B9%82%E0%B8%84%E0%B8%A32.gif" border="0" /></span></span></div></div><span style="font-size: 130%; color: rgb(51, 51, 255);"><br /></span><p style="color: rgb(51, 51, 255); font-weight: bold;"><span style="font-size: 130%;"><br /><span style="font-family: verdana;">5. พิมพ์ข้อความต่อไปนี้: Copyright XYZ Corporation. You may not modify, copy, or distribute any information contained in this document without our prior permission.<br />6.บนแถบเครื่องมือ การบันทึก ให้คลิก หยุดการบันทึก<br />7.เปิดเอกสาร Word ใหม่อีกเอกสารหนึ่ง และบนเมนู เครื่องมือ ให้ชี้เมาส์ไปที่คำว่า แมโคร และคลิก แมโคร เพื่อแสดงกล่องโต้ตอบ แมโคร </span></span></p><p style="color: rgb(51, 51, 255); font-weight: bold;"><span style="font-size: 130%;"><span style="font-family: verdana;"></span></span> </p><p style="color: rgb(51, 51, 255); font-weight: bold;"><span style="font-size: 130%;"><span style="font-family: verdana;"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5372078997468668226" style="margin: 0px auto 10px; display: block; width: 320px; height: 279px; text-align: center;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDOsI1d1bWklxqrHS94znewDVKpzOrTWwjc-8G6UYRzJO5S9QLyKUJw9muzN8K-Lk3zIq4J1ZQiIKNMAZVLUh0YLVExlFPgTuaMT7lln8Exi_fp07UouhfGb8q9wb2jrkrxuiZxdvsSXZN/s320/%E0%B9%81%E0%B8%A1%E0%B9%82%E0%B8%84%E0%B8%A33.gif" border="0" /></span></span></p><br /><p style="color: rgb(51, 51, 255); font-weight: bold;"><span style="font-size: 130%;"><span style="font-family: verdana;">8.ในรายการ แมโครใน ให้คลิก Normal.dot (แม่แบบส่วนรวม)<br />9.ในรายการ ชื่อแมโคร ให้คลิก InsertLegalTextและคลิก เรียกใช้ ข้อความที่คุณพิมพ์ในขั้นตอนที่ 5 จะปรากฏในเอกสารใหม่ </span></span></p>l2ed2lovehttp://www.blogger.com/profile/15645383925404678949noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8567374723832682566.post-37112719157555760542009-07-22T18:36:00.000-07:002009-07-22T18:47:14.988-07:00<div align="center"><span style="font-size:180%;color:#ff0000;"><strong>คำสั่งเบื้องต้นในภาษาซี</strong></span></div><br /><br /><span style="font-family:Arial;"><span style="font-size:78%;"><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:arial;"><span style="font-size:100%;"><span style="color:#6600cc;">1. คำสั่ง scanf() เป็นฟังก์ชันที่รับค่าจากอุปกรณ์นำเข้ามาตรฐาน และนำค่าที่ได้เก็บไว้ในตัวแปรในโปรแกรมรูปแบบคำ<span style="COLOR: #6600cc">สั่ง </span></span><br /></span></span><br /></span><br /><span style="FONT-SIZE: 100%"></span></span></span><p align="center"><span style="FONT-SIZE: 85%; COLOR: #000000; FONT-FAMILY: arial"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="font-size:78%;"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5359332378006869922" style="WIDTH: 276px; CURSOR: hand; HEIGHT: 57px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaMBkN12PmRtpo8N9iOXGsBztrmxj7lQpQxZcXz1g71oxH3YO3SGMPVnfs7WDPOfW9rPuiFU0Ctp_fDt1BR_jjAId6fkmaURcMakj6cgQ3Ms9kAhr9kQlVt_lFQQ9dpKgoIEjRlieApttY/s320/12.jpg" border="0" /><br /><br /></span></span></span></span></p><span style="FONT-SIZE: 85%; COLOR: #000000; FONT-FAMILY: arial"></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="COLOR: #ffccff"><span style="FONT-SIZE: 85%; FONT-FAMILY: arial"><span style="COLOR: #6600cc">เมื่อโปรแกรมทำงานถึงฟังก์ชันนี้จะหยุดเพื่อให้ป้อนข้อมูล โดยข้อมูลที่ป้อนจะแสดงบนจอภาพ เมื่อป้อนข้อมูลเสร็จกด Enter ข้อมูลทั้งหมดจะเก็บในตัวแปร var ชนิดของข้อมูลที่กำหนดให้กับตัวแปร var จะถูกกำหนดโดยตัวกำหนดชนิดข้อมูลซึ่งระบุในส่วนของ format code ตัวกำหนดชนิดข้อมูลของฟังก์ชัน scanf() จะเหมือนกับของฟังก์ชันprintf() ฟังก์ชัน scanf() จะทำให้เคอร์เซอร์ ขึ้นบรรทัดใหม่หลังจากกด Enter<br />ตัวอย่าง#include "stdio.h"#include "conio.h" void main() { int a,b,c; clrscr(); printf("Enter three integer numbers : "); scanf("%d%d%d",&a,&b,&c); printf("a = %d b = %d c = %d \n",a,b,c); }เป็นการป้อนเลขจำนวนเต็ม 3 ตัวให้กับตัวแปร a,b และ c ในการป้อนตัวเลขให้เว้น ช่องว่างระหว่างตัวเลขแต่ละชุดซึ่ง scanf() จะข้อมช่องว่างไปจนกระทั่งพบตัวเลขจึงจะอ่านข้อมูลอีกครั้ง</span></span></span></span><br /><span style="FONT-SIZE: 100%; COLOR: #33cc00"><span style="COLOR: #ffccff"><span style="FONT-SIZE: 85%; FONT-FAMILY: arial"><span style="COLOR: #3333ff">2</span></span></span></span></span></span><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="COLOR: #3333ff"><span style="COLOR: #ffccff"><span style="COLOR: #33cc00"><span style="font-size:100%;"><span style="FONT-SIZE: 85%; FONT-FAMILY: arial">. ฟังก์ชั่น printf() เป็นฟังก์ชั่นใช้ พิมพ์ค่าข้อมูลไปยังหน้าจอคอมพิวเตอร์รูปแบบคำสั่ง</span><br /></span></span><span style="font-size:78%;"></span><span style="FONT-SIZE: 85%; COLOR: #000000; FONT-FAMILY: arial"></span><br /><br /></span><br /></span></span></span><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="FONT-SIZE: 100%"></span><span style="FONT-SIZE: 100%"></span></span><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="COLOR: #3333ff"><span style="font-size:78%;"><span style="FONT-SIZE: 85%; COLOR: #000000; FONT-FAMILY: arial"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5359083381257788594" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 295px; CURSOR: hand; HEIGHT: 59px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwgrDIrcqszLmUN3wTy8RfTY-e5fRH652v4Dnb-zrGVjixEejkQ17ZIed5HSdgN8DxQIJIv93At5n1Q6fPGWHA_2Hkts5BOB_B4g-ggXPn4Fc09-v216gGEIxghbMQkx7Cn_g-G9jU2apS/s320/5.bmp" border="0" /></span><br /></span></span></span></span><span style="FONT-FAMILY: arial"><span style="FONT-SIZE: 85%"><span style="COLOR: #ffccff"><span style="COLOR: #33cc00"><span style="COLOR: #3333ff"><span style="font-size:100%;"><strong><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="FONT-SIZE: 100%">control string</span></span></strong><span style="FONT-SIZE: 130%"><span style="FONT-SIZE: 180%"><span> </span></span></span></span></span></span><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="COLOR: #33cc00"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="COLOR: #3333ff"><span style="font-size:100%;"><span style="FONT-SIZE: 100%">อาจจะเป็นตัวอักษร ข้อความหรือตัวกำหนดชนิดข้อมูล (specifier) ซึ่งใช้กำหนดชนิดข้อมูลที่จะพิมพ์ ตัวกำหนดชนิดข้อมูล</span><br /></span></span></span></span></span></span></span></span><span style="FONT-FAMILY: verdana"><strong><span style="COLOR: #33cc00"></span></strong></span><br /><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="COLOR: #3333ff"><span style="font-size:100%;"><span style="FONT-FAMILY: verdana"><strong><span style="FONT-SIZE: 85%; COLOR: #ffccff; FONT-FAMILY: arial"><span style="FONT-SIZE: 100%; COLOR: #33cc00">ตัวกำหนดชนิดข้อมูล </span></span></strong></span><br /></span></span></span><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="COLOR: #3333ff"><span style="font-size:78%;"><span style="COLOR: #3333ff"><span style="font-size:100%;"><span style="FONT-FAMILY: verdana"><strong><span style="FONT-SIZE: 85%; COLOR: #ffccff; FONT-FAMILY: arial"><span style="FONT-SIZE: 100%; COLOR: #33cc00">%c แทนตัวอักษร<br />%d แทนเลขจำนวนเต็ม<br />%e แทนเลขในรูปเอกซ์โพเนนเชียล (exponential form)<br />%f แทนเลขทศนิยม<br />%0 แทนเลขฐานแปด<br />%s แทนสตริงก์<br />%u แทนเลขจำนวนเต็มไม่คิดเครื่องหมาย<br />%x แทนเลขฐานสิบหก<br />%p แทนข้อมูลแบบพอยน์เตอร์ (pointer)<br />%% แทนเครื่องหมาย % </span></span></strong></span><br /></span></span><br /></span></span></span><span style="FONT-FAMILY: verdana"><strong><span style="FONT-SIZE: 85%; COLOR: #ffccff; FONT-FAMILY: arial"><span style="FONT-SIZE: 100%; COLOR: #33cc00"><span style="FONT-SIZE: 100%; COLOR: #3333ff"><span style="font-size:100%;">สามารถดัดแปลงเพื่อใช้เป็นตัวกำหนดชนิดข้อมูลอื่นๆได้โดย โมดิฟายเออร์ (modifier) l,h และL โมดิฟายเออร์ l จะสามารถใช้กับตัวกำหนดชนิดข้อมูล %d, %o , %u และ %x เพื่อใช้กับข้อมูลชนิดยาวเช่น %ld หมายถึงข้อมูลชนิดเลขจำนวนเต็มยาวโมดิฟายเออร์ h จะใช้ในลักษณะเดียวกันกับข้อมูลชนิดสั้น เช่น %hd หมายถึง ข้อมูลชนิดเลขจำนวนเต็มสั้น<br />สำหรับข้อมูลชนิดทศนิยมจะมีโมดิฟายเออร์ l และ L โดย l จะหมายถึงข้อมูลชนิดเลขจำนวนจริงละเอียด 2 เท่า ส่วน L จะหมายถึงข้อมูลชนิดเลขจำนวนจริงรายละเอียด 2 เท่า เช่น %lf หมายถึงข้อมูลชนิดเลขจำนวนจริงละเอียด 2 เท่า<br /></span></span></span></span></strong></span><span style="FONT-FAMILY: verdana"><strong><span style="FONT-FAMILY: arial"><span style="FONT-SIZE: 85%; COLOR: #ffccff"><span style="FONT-SIZE: 100%; COLOR: #33cc00"><span style="FONT-SIZE: 100%; COLOR: #3333ff"><span style="font-size:100%;">ตัวอย่าง<br />#include <stdio.h><br />#include <conio.h><br />void main(void)<br />{<br />int n;<br /></span><span style="COLOR: #3333ff"><span style="font-size:100%;">clrscr();<br />n=100;<br /></span></span></span></span></span></span></strong></span><span style="FONT-FAMILY: verdana"><strong><span style="FONT-SIZE: 85%; COLOR: #ffccff; FONT-FAMILY: arial"><span style="FONT-SIZE: 100%; COLOR: #33cc00"><span style="FONT-SIZE: 100%; COLOR: #3333ff"><span style="font-size:100%;">printf("Number = %d",n);<br /></span></span></span></span></strong></span><span style="FONT-FAMILY: arial"><span style="FONT-SIZE: 85%"><span style="COLOR: #ffccff"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="font-size:100%;"><span style="FONT-FAMILY: verdana"><strong><span style="COLOR: #3333ff"><span style="COLOR: #33cc00"><span style="COLOR: #3333ff">getch();<br />}</span></span><br /></span></strong></span><br /></span></span><span style="COLOR: #000099"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="font-size:100%;"><span style="FONT-FAMILY: verdana"><strong>3. ฟังก์ชัน getchar() ฟังก์ชัน getchar() ใช้สำหรับป้อนตัวอักษรผ่านทางแป้นพิมพ์โดยจะรับตัวอักษรเพียง 1 ตัวเท่านั้น และแสดงตัวอักษรบนจอภาพ </strong></span><br /><span style="FONT-FAMILY: verdana"><strong>รูปแบบคำสั่ง </strong></span></span></span></span></span></span></span></span><br /><br /><span style="FONT-FAMILY: arial"><br /><span style="FONT-SIZE: 85%; COLOR: #000000"></span></span><br /><p><span style="FONT-SIZE: 85%; COLOR: #000000; FONT-FAMILY: arial"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="font-size:78%;"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5359090724272108514" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 173px; CURSOR: hand; HEIGHT: 42px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr1xLFJfV6g8g0-AGy-x1Tawme_TGwYeyjp4KXCEck8EONg7U0Kmh84HaSbIVC2vXI8GiXtRpFjnzgsRQDbZwpFv3YUtTa0BpsrXtJioA90SMC844HatMx13-lOgpcyFz_LKP6c2U0AYZC/s320/Untitled-1.gif" border="0" /></span></span></span></span></p><p><span style="FONT-FAMILY: arial"><span style="FONT-SIZE: 85%"><span style="COLOR: #ffccff"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="COLOR: #000099"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="font-size:100%;"><span style="FONT-FAMILY: verdana"><strong>เมื่อโปรแกรมทำงานถึงคำสั่งนี้จะหยุดเพื่อให้ป้อนตัวอักษร 1 ตัว หลังจากนั้นกด Enter ตัวอักษรที่ป้อนจะถูกเก็บไว้ในตัวแปร ch ซึ่งเป็นชนิดตัวอักษรและเคอร์เซอร์จะขึ้นบรรทัดใหม่ ฟังก์ชัน getchar() กำหนดในไฟล์ stdio.h เช่นเดียวกับฟังก์ชัน scanf() </strong></span><br /></span></span></span></span></span></span></span><span style="FONT-FAMILY: arial"><span style="FONT-SIZE: 85%"><span style="COLOR: #ffccff"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="COLOR: #000099"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="font-size:100%;"><span style="FONT-FAMILY: verdana"><strong>ตัวอย่าง<br /><span style="color:#ff0000;">#include <stdio.h></span></strong></span><br /></span><span style="color:#ff0000;"><span style="font-size:100%;"><span style="FONT-FAMILY: verdana"><strong>void main() </strong></span><br /><span style="FONT-FAMILY: verdana"><strong>{ </strong></span><br /><span style="FONT-FAMILY: verdana"><strong>char ch; </strong></span><br /><span style="FONT-FAMILY: verdana"><strong>printf("Type one character "); </strong></span><br /><span style="FONT-FAMILY: verdana"><strong>ch = getchar(); </strong></span><br /><span style="FONT-FAMILY: verdana"><strong>printf("The character you type is %c \n",ch); </strong></span><br /><span style="FONT-FAMILY: verdana"><strong>printf("The character you typed is "); </strong></span><br /></span></span></span></span></span></span></span></span><span style="FONT-FAMILY: arial"><span style="FONT-SIZE: 85%"><span style="COLOR: #ffccff"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="COLOR: #000099"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="font-size:100%;"><span style="color:#ff0000;"><strong><span style="FONT-FAMILY: verdana">putchar(ch);<br />}<br />การใช้ฟังก์ชัน putchar() แทน printf() จะพิมพ์ตัวอักษร 1 ตัว และเคอร์เซอร์จะไม่ขึ้นบรรทัดใหม่</span> </strong><br /><strong></strong></span><br /></span></span></span><span style="COLOR: #cc6600"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="color:#3333ff;"><span style="font-size:100%;"><strong><span style="FONT-FAMILY: verdana">4. คำสั่ง getche(); และ getch();</span></strong><br /><strong><span style="FONT-FAMILY: verdana">คำสั่ง getche(); จะรับตัวอักษร 1 ตัวที่ป้อนทางแป้นพิมพ์ </span></strong></span></span></span></span></span></span></span></span></p><div align="left"><strong><span style="FONT-FAMILY: verdana"><span style="FONT-SIZE: 85%; COLOR: #ffccff; FONT-FAMILY: arial"><span style="FONT-SIZE: 100%; COLOR: #cc6600"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="font-size:100%;">รูปแบบคำสั่ง getche();</span></span></span></span></span></strong></div><p><span style="FONT-SIZE: 85%; COLOR: #000000; FONT-FAMILY: arial"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="font-size:78%;"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5359089296675706146" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 173px; CURSOR: hand; HEIGHT: 40px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiv97ua8GmbpBYIGsxoMeSwoNq9_3vkfXr_blcFH4B02nR9REySrf7sN0BrTObdQZ6OIdKvNKCiWizqk1PVgzLOq8Vgjq6vwCBWeHQ-fliC8-pwoJfgBSw92OJw0iEy05xStPK_9XXzKBxD/s320/Untitled-1+copy.gif" border="0" /></span></span></span></span><span style="FONT-FAMILY: verdana"><span style="FONT-FAMILY: arial"><span style="FONT-SIZE: 85%; COLOR: #ffccff"><span style="FONT-SIZE: 100%; COLOR: #cc6600"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="font-size:100%;color:#3333ff;">ความหมาย<br />ch หมายถึง ตัวแปรชนิดตัวอักษร<br /></span></span></span></span></span></p></span><div align="left"><span style="FONT-SIZE: 85%; COLOR: #ffccff; FONT-FAMILY: arial"><span style="COLOR: #cc6600"><span style="color:#3333ff;"></span></span></span></div><span style="FONT-FAMILY: verdana"><div align="left"><span style="FONT-SIZE: 85%; COLOR: #ffccff; FONT-FAMILY: arial"><span style="FONT-SIZE: 100%; COLOR: #cc6600"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="font-size:100%;"><span style="color:#3333ff;">แสดงตัวอักษรบนจอภาพ เมื่อป้อนข้อมูลเสร็จไม่ต้องกด Enter และเคอร์เซอร์จะไม่ขึ้นบรรทัดใหม่ ฟังก์ชัน getch() จะคล้ายกับฟังก์ชัน getche() ต่างกันตรงที่จะไม่แสดงตัวอักษรขณะป้อนข้อมูล ฟังก์ชัน getche() และ getch() กำหนดในไฟล์ conio.h ดังนั้นจะต้องระบุไฟล์ดังกล่าวในโปรแกรม</span> </span></span></span></span></span></div><span style="FONT-FAMILY: Verdana"><strong><span style="FONT-SIZE: 85%; COLOR: #ffccff; FONT-FAMILY: arial"><span style="FONT-SIZE: 100%; COLOR: #cc6600"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="font-size:100%;">ตัวอย่าง</span></span></span></span></strong></span><strong><span style="FONT-FAMILY: Verdana"><span style="FONT-FAMILY: arial"><span style="FONT-SIZE: 85%; COLOR: #ffccff"><span style="FONT-SIZE: 100%; COLOR: #cc6600"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="font-size:100%;"><span style="COLOR: #cc6600"> คำสั่ง getche();<br /></span>#include "stdio.h" <stdio.h><br />#include "conio.h" <conio.h><br />void main(void)<br />{<br />char answer;<br />clrscr();<br />printf("Enter A Character : ");<br />answer=getche();</span></span></span></span></span></span></strong><strong><span style="FONT-FAMILY: Verdana"><span style="COLOR: #ffccff"><br /></span><span style="FONT-SIZE: 85%; COLOR: #ffccff; FONT-FAMILY: arial"><span style="FONT-SIZE: 100%; COLOR: #cc6600"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="font-size:100%;">printf("\n");<br />printf("A Character is : %c\n",answer);<br />getch();<br />} </span></span></span></span></span></strong><br /><br /><p><span style="FONT-FAMILY: arial"><br /><span style="FONT-SIZE: 85%; COLOR: #ffccff"><span style="font-size:78%;"></span></span></span></p><span style="COLOR: #ffccff"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="COLOR: #cc33cc"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="font-size:100%;"><strong><span style="FONT-FAMILY: Verdana"><span style="FONT-FAMILY: arial"><span style="FONT-SIZE: 85%">คำสั่งgetch(); คือฟังก์ชันที่ใช้สำหรับรับข้อมูลชนิดตัวอักษร ผ่านแป้นพิมพ์ 1 ตัวอักษร</span></span></span></strong><br /><strong><span style="FONT-FAMILY: verdana"><span style="FONT-SIZE: 85%; FONT-FAMILY: arial">รูปแบบคำสั่ง getch();</span></span></strong><br /></span></span></span></span></span><p><span style="FONT-SIZE: 85%; COLOR: #000000; FONT-FAMILY: arial"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="font-size:78%;"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5359089920154056690" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 174px; CURSOR: hand; HEIGHT: 41px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg04qYQRLb8pxjbCytSffB9-45NmUUi8DN0iGLEjNAvcf-zaFCg0yAGmwr_NC3_viGihFXqAklvwJVHS5hr02EAxaYCwN1AWdxLXk01cKZF-rAFH5mVykQ4vCWxfzacGVTh5nNNseaW4CGO/s320/Untitled-1.gif" border="0" /></span></span></span></span><span style="FONT-FAMILY: arial"><span style="FONT-SIZE: 85%"><span style="COLOR: #ffccff"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="font-size:100%;"><span style="FONT-FAMILY: verdana"><span style="COLOR: #cc33cc">จะไม่แสดงตัวอักษรบนจอภาพ เมื่อป้อนตัวอักษรเสร็จแล้ว ไม่ต้องกด Enter และเคอร์เซอร์จะไม่ขึ้นบรรทัดใหม่ และเป็นฟังก์ชันที่กำหนดอยู่ในไฟล์ conio.h รูปแบบคำสั่ง ความหมาย<br /><span style="color:#cc0000;">ตัวอย่าง คำสั่ง getch();<br />#include <stdio.h><br />#include <conio.h><br />void main(void)<br />{<br />char answer;<br />clrscr();<br />printf("Enter A Character : ");<br />answer=getch();<br />printf("\n");<br />printf("A Character is : ");<br />putchar(answer);<br />getch();<br />}</span></span><br /></span><br /></span></span></span></span></span></span></p><p align="justify"><span style="FONT-FAMILY: arial"><span style="FONT-SIZE: 85%"><span style="COLOR: #ffccff"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="COLOR: #ff6666"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="font-size:100%;"><span style="color:#330099;"><span style="FONT-FAMILY: verdana">5. ฟังก์ชัน gets() ฟังก์ชัน gets() ใช้สำหรับข้อมูลชนิดสตริงก์หรือข้อความซึ่งป้อนทางแป้นพิมพ์ </span><br /></span></span></span></span></span></span></span></span><strong><span style="FONT-FAMILY: verdana"><span style="FONT-FAMILY: arial"><span style="FONT-SIZE: 85%; COLOR: #ffccff"><span style="FONT-SIZE: 100%; COLOR: #ff6666"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="font-size:100%;color:#330099;">รูปแบบคำสั่ง<br /></span></span></span></span></span></span></strong></p><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="font-size:78%;"><span style="FONT-SIZE: 85%; COLOR: #000000; FONT-FAMILY: arial"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5359088398571845010" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 174px; CURSOR: hand; HEIGHT: 42px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgz3tpOYm5PQ-e5M4NcoxcqUL7FXenF4JhQoddN-PLYUstXAcvteDLECDbqoRQ-c1crQZSK_x5doe4hugU6RZithoUvGoIs-0CC1AaKMs-sL7WGtemqehgfrYBfltwVUMa8i49_y59hZLjN/s320/Untitled-1.gif" border="0" /></span><br /></span><span style="FONT-FAMILY: verdana"><span style="FONT-SIZE: 85%; COLOR: #ffccff; FONT-FAMILY: arial"><span style="COLOR: #ff6666"><span style="font-size:100%;color:#330099;">เมื่อโปรแกรมทำงานถึงคำสั่งนี้จะหยุดเพื่อให้ป้อนข้อความ เมื่อป้อนเสร็จแล้วกด Enter ข้อความ ทั้งหมดจะถูกเก็บไว้ในอาร์เรย์สตริงก์ str โดย carriage return (จากการกด Enter) จะแทนด้วยสตริงก์ศูนย์ ฟังก์ชัน gets() จะทำให้เคอร์เซอร์ขึ้นบรรทัดใหม่ หลังจากกด Enter กำหนดในไฟล์ stdio.h</span></span></span></span></span></span><span style="COLOR: #ffccff"><span style="FONT-FAMILY: verdana"><br /><span style="FONT-FAMILY: arial"><span style="FONT-SIZE: 85%"><span style="FONT-SIZE: 100%; COLOR: #ff6666"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="font-size:100%;color:#cc0000;">ตัวอย่าง </span></span></span></span></span></span><br /></span><span style="font-size:100%;"><span style="FONT-FAMILY: verdana"><span style="FONT-SIZE: 85%; COLOR: #ffccff; FONT-FAMILY: arial"><span style="COLOR: #ff6666"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="FONT-SIZE: 100%"><span style="color:#cc0000;">#include”stdio.h”<br />main()<br />{<br />char message[50];<br />printf(“ Enter a message(less than 49 characters)\n”);<br />gets(message);<br />printf(“ The message you entered is %s\n”,message);<br />}</span></span></span></span></span></span> </span><div style="CLEAR: both"></div><div class="clear"></div><div class="info"><span class="post-icons"><span class="item-control "><a title="แก้ไขบทความ" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1513427066166501800&postID=4926695067500628492"><span style="color:#81993b;"></span></a><u><span style="color:#81993b;"></span></u></span></span> </div><div class="info"><span class="post-icons"><span class="item-control "><u><span style="color:#81993b;"></span></u></span></span><span class="reaction-buttons"></span><span class="star-ratings"></span> </div>l2ed2lovehttp://www.blogger.com/profile/15645383925404678949noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8567374723832682566.post-52154121462553709692009-07-08T19:47:00.000-07:002009-07-08T19:59:06.019-07:00คำสั่งในภาษาซี<br />int คือ คำสั่งในการประกาศค่าตัวแปร<br /><br />printf คือคำสั่งที่ใช้แสดงผล<br /><br /><br />switch(ตัวแปร)<br /> { case ค่า : คำสั่งที่จะให้ทำ; // case ค่า ตามด้วยโคลอน(กด shft+เซมิโคลอน) break; case ค่า : คำสั่ง; break; default :คำสั่ง }<br /><br /><br />else if คือคำสั่งเงื่อนไขที่ตรวจสอบว่าเป็นจริงหรือไม่<br /><br />clrscr ลบหน้าจอl2ed2lovehttp://www.blogger.com/profile/15645383925404678949noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8567374723832682566.post-42647008279476009162009-07-08T18:29:00.000-07:002009-07-08T18:37:26.476-07:00<div align="center"><span style="font-size:180%;color:#cc0000;">ประวัติภาษาซี</span></div><div align="center"><span style="font-size:130%;"></span> </div><div align="left"><span style="font-size:130%;"> <span style="color:#000099;"> ภาษา C ถูกพัฒนาขึ้นโดย ในปีค.ศ. 1972 ที่ห้องปฏิบัติการเบลล์ของบริษัท AT&T เป็นภาษาที่ใช้เขียนระบบปฏิบัติการ UNIX ซึ่งเป็นระบบปฏิบัติการที่ได้รับความนิยมคู่กับภาษาซี และมีการใช้งานอยู่ในเครื่องทุกระดับภาษา เป็นภาษาระดับสูงที่ได้รับความนิยมในหมู่นักเขียนโปรแกรมเป็นอย่างมาก เนื่องจากภาษา จะเป็นภาษาที่รวมเอกข้อดีของภาษาระดับสูงในเรื่องของความยืดหยุ่นและไวยากรณ์ที่ง่ายต่อการเข้าใจ กับข้อดีของภาษาแอสเซมบลีในเรื่องของประสิทธิภาพและความเร็วในการทำงานทำให้โปรแกรมที่พัฒนาด้วยภาษาซีทำงานได้เร็วกว่าโปรแกรมที่เขียนด้วยภาษาระดับสูงอื่น ๆ ในขณะที่การพัฒนาและแก้ไขโปรแกรมสามารถทำได้ง่ายเช่นเดียวกันภาษาระดับสูงทั่ว ๆ ไป นอกจากนี้ภาษา C ยังได้มีการพัฒนาก้าวหน้าขึ้นไปอีก โดยทำการประยุกต์แนวความคิดของการโปรแกรมเชิงวัตถุเข้ามาใช้ในภาษา ทำให้เกิดเป็นภาษาใหม่คือ C++ (++ ในความหมายของภาษาซีคือการเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งนั่นเอง) ซึ่งเป็นภาษาที่ได้รับความนิยมใช้งานพัฒนาโปรแกรมอย่างมาก</span></span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;color:#000099;"> ภาษาซี (C programming language) เป็นภาษาโปรแกรมเชิงโครงสร้างระดับสูงที่ได้รับพัฒนาขึ้นในช่วงทศวรรษ 1970 โดย เคน ธอมป์สัน (Ken Thompson) และ เดนนิส ริทชี่ (Dennis Ritchie) สำหรับใช้ในระบบปฏิบัติการยูนิกซ์ ต่อมาภายหลังได้ถูกนำไปใช้กับระบบปฏิบัติการอื่น ๆ และกลายเป็นภาษาโปรแกรมหนึ่งที่ใช้กันแพร่หลายมากที่สุด ภาษาซีมีจุดเด่นที่ประสิทธิภาพในการทำงาน โปรแกรมคอมพิวเตอร์ที่เขียนด้วยเป็นภาษาซีจึงทำงานได้รวดเร็ว ภาษาซีเป็นภาษาโปรแกรมที่นิยมใช้กันมากสำหรับพัฒนาระบบปฏิบัติการและซอฟต์แวร์ระบบ และเป็นภาษาที่ใช้กันทั่วไปในหลักสูตรวิทยาการคอมพิวเตอร์</span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;color:#cc0000;">ตัวอย่างโปรแกรมที่เขียนด้วยภาษาซี</span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;color:#cc0000;">#include<stdio.h></span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;color:#cc0000;">int main()</span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;color:#cc0000;">{</span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;color:#cc0000;">printf("hello, world\n");</span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;color:#cc0000;">return 0;</span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;color:#cc0000;">}</span></div>l2ed2lovehttp://www.blogger.com/profile/15645383925404678949noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8567374723832682566.post-15694916816326597692009-06-30T18:15:00.000-07:002009-06-30T18:27:23.760-07:00<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIOZ_7fRgram97aFT4SSWkOjfOdHGTYSQPPtZjyEc445feoNYIkrGBU22pkh6ypLriPGP_J5WxlqJWNfDzWqX9hkKqJf7Bma7bFIbHCYVSDRYiPLqTRAPy0BYYV8L8LDwXfaQiL8SztQKo/s1600-h/pcp_download_099.gif"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5353294789674517074" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 290px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIOZ_7fRgram97aFT4SSWkOjfOdHGTYSQPPtZjyEc445feoNYIkrGBU22pkh6ypLriPGP_J5WxlqJWNfDzWqX9hkKqJf7Bma7bFIbHCYVSDRYiPLqTRAPy0BYYV8L8LDwXfaQiL8SztQKo/s320/pcp_download_099.gif" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><strong><span style="font-size:130%;color:#ff6666;">รักไม่ใช่การครอบครอง</span></strong><strong><span style="color:#ff99ff;"></span></strong><br /><span style="font-size:130%;"><span style="color:#cc33cc;">หลายครั้งที่เรามักเชื่อกันว่า...รักเป็นเรื่องสวยงาม ไม่มีความเจ็บปวด และที่สำคัญ “รัก” ไม่เคยทำร้ายใคร แต่ในความเป็นจริง...หลายต่อหลายครั้งที่เรามีความรัก...และต้องเจ็บปวด เสียน้ำตาให้กับรักที่เกิดขึ้น</span><br /><span style="color:#cc33cc;">เรื่องจริงที่อาจเกิดขึ้นกับหลายคนคือ...การที่คุณมีความรัก...ให้กับใครคนหนึ่ง... แต่ไม่อาจบอกให้เค้ารับรู้ได้หรืออาจเป็นเพราะคุณกลัวที่จะเผยความรู้สึกพิเศษออกไป ได้แต่เก็บงำเอารักนั้นไว้ในใจเพียงคนเดียว และมีความสุขกับการได้อยู่ใกล้ ๆ ในฐานะเพื่อนหรืออาจเป็นเพราะเค้าคนนั้น มีใครคนอื่นอยู่ก่อนแล้ว และในสายตาที่มองมาที่คุณ ความสนิทสนมที่มีให้ ก็เป็นความรู้สึกที่ดีระหว่างเพื่อนเท่านั้น หลายคนมีประสบการณ์กับ “รักเร้น” แบบนี้ แต่ก็ยังมีความสุขกับการได้แอบรัก หรือรักเขาข้างเดียว มีความสุขกับการได้อยู่ใกล้ ๆ โดยไม่ได้หวังได้รักตอบรับกลับจากใครคนนั้น สำหรับหลาย ๆ คน การได้รัก ไม่จำเป็นต้องได้รักตอบกลับมา แม้ไม่ได้เป็นใครคนนั้นในใจเขา ไม่ได้เป็นคนแรกที่เขาคิดถึง...ก็ขอเพียงมีความหมายเล็ก ๆ กับเขาบ้าง ไม่ว่าจะเป็นคนสุดท้ายที่เขาจะคิดถึงก็ตาม ก็ยังดีกว่าไม่มีความหมายอะไรกับเค้าเลย... </span><br /><span style="color:#cc33cc;">การรักใครซักคนนึง ไม่จำเป็นต้องได้รักกลับคืนมา แต่ความรักจะสมบรูณ์เมื่อทั้งสองฝ่ายมอบความห่วงใย ผูกพันให้แก่กัน คนเรา...ควรเลือกรักเพื่อที่จะรัก ...ไม่ใช่รัก เพื่อที่จะครอบครอง การได้แอบดูแล แอบห่วงใยเค้าอยู่ห่างๆ เพราะบอกเค้าไม่ได้ ว่าเรารู้สึกยังงัย แต่การแอบรักใครซักคนนึง มันก็ดีไปอีกแบบ ไม่ต้องมีการบอกคำว่า " รัก " ไม่ต้องคอยระแวง ไม่ต้องคอยโทรหาทุกวัน และที่สำคัญ จะไม่มีคำว่า..เราเป็นเพื่อนกันนะ หรือ จากนี้ไปเราจบกัน... </span><br /><span style="color:#cc33cc;"></span><br /><span style="color:#cc33cc;">จงเป็นสุขกับความรู้สึกดีที่ได้รัก... </span><br /><span style="color:#cc33cc;">ให้รัก...เป็นความรู้สึกที่พิเศษและมีชีวิตชีวา ใ</span><br /><span style="color:#cc33cc;">ห้รัก...เป็นแววตาที่สดใส </span><br /><span style="color:#cc33cc;">ให้รักนี้...เป็นรักที่ไม่อ่อนไหว หากแต่เป็นความอบอุ่นในใจและเอื้ออาทร.... </span><br /><span style="color:#cc33cc;"></span><br /></span><span style="color:#cc33cc;"></span>l2ed2lovehttp://www.blogger.com/profile/15645383925404678949noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8567374723832682566.post-38813619217065111942009-06-18T05:09:00.000-07:002009-06-24T20:18:15.433-07:00ประวัติ<div align="center"><span style="font-size:180%;color:#cc6600;">ชื่อ นางสาว อุมาพร แม่นมั่น</span></div><div align="center"><span style="font-size:180%;color:#cc6600;"></span> </div><div align="center"><span style="font-size:180%;color:#ff0000;">ชื่อเล่น เรส อายุ 17ปี</span></div><div align="center"><span style="font-size:180%;color:#33ccff;">กำลังศึกษาอยู่ที่วิทยาลัยเทคนิคราชบุรี</span></div><div align="center"><span style="font-size:180%;color:#cc33cc;">แผนกวิชาคอมพิวเตอร์ธุรกิจ ห้อง 2/3 เลขที่ 29</span></div><div align="center"><span style="font-size:180%;color:#33cc00;">E-mail:redy_mike@hotmail.com</span></div><div align="center"><span style="font-size:180%;color:#3333ff;"><strong>เวลาว่างชอบนั่งดุทีวีเล่นคอมพิวเตอร์ </strong></span><span style="font-size:180%;color:#3333ff;"><strong>อิอิ</strong></span></div><div align="center"><strong><span style="font-size:180%;color:#3366ff;">นิสัยก็แบบว่า ตลก บ้าๆบอๆ ฮาๆ บ้าไปแล้ว 55+</span></strong></div><div align="center"><strong><span style="font-size:180%;color:#3366ff;">มีรัยคุยกันได้เป็นคนตรงๆ</span></strong></div><div align="center"><span style="font-size:180%;"></span> </div>l2ed2lovehttp://www.blogger.com/profile/15645383925404678949noreply@blogger.com1